ห้าสิบสี่

ฉันเดินกลับห้องอย่างเชื่องช้า ฝีเท้าหนักอึ้งราวกับมีตุ้มถ่วง ทุกย่างก้าวสะท้อนถึงความว่างเปล่าอันเจ็บปวดที่เจมส์ทิ้งไว้เบื้องหลัง คฤหาสน์กลับมาเงียบสงัดเกินไปอีกครั้ง หนาวเย็นเกินไป ความเงียบงันหาใช่ความสงบสุขไม่—มันอื้ออึงไปด้วยคำตัดสิน ถ้อยคำที่ไม่ได้เอื้อนเอ่ย ประตูทุกบานที่ปิดใส่หน้า และรอยยิ้มเ...